Konflikty między nastolatkami są normalne. Stają się jednak trudne, gdy są online. Cyberprzemoc nie jest ograniczona przestrzennie ani czasowo, treści rozprzestrzeniają się bardzo szybko i nie można ich kontrolować, ponieważ mogą być przechowywane, modyfikowane i ponownie przesyłane przez użytkowników.
Problem nie dotyczy tylko dzieci, które mogą nie zdawać sobie sprawy z dostępnych technologii i możliwości. Bardzo często dotyczy to dorosłych, którzy -sfrustrowani- próbują dać upust emocjom w internecie, ponieważ często myślą, że są anonimowi. Niestety tak nie jest…
Wpis jest piątą częścią o dzigitalizowanych dzieciach. Poprzednie dotyczyły:
Maluchów do 4 roku życia, które od wczesnego dzieciństwa narażone są na nieumiejętne korzystanie z mediów,
Dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych – pomocne appki, programy i gry,
Pierwszego telefonu dla dziecka,
Formy cyberprzemocy
Badanie przeprowadzone przez TU Berlin wyróżnia następujące formy:
–Wzajemnie prowokacje, obraza (Flaming)
–Powtarzające się obelgi, nękanie (Harassment)
–Oszczerstwa, szerzenie plotek (Denigration)
-Kompromitacja i oszustwa (Outing and Trickery)
–Wykluczenie społeczne (Exclusion)
–Występowanie pod fałszywym nazwiskiem, kradzież tożsamości (Impersonation)
– Publikacja online degradujących zdjęć / filmów (Happy Slapping)
– Ciągłe nękanie i prześladowania (Cyberstalking)
–Zagrożenie przemocą fizyczną (Cyberthreat)
Wiele osób dotkniętych cyberprzemocą wycofuje się z kręgu otaczających ich ludzi i zamyka się w sobie. Mówią mniej o szkole, ich szczęście znika. Cierpią na zaburzenia snu, bóle głowy, utratę apetytu lub inne dolegliwości fizyczne. Przygnębienie, brak pewności siebie, malejący zapał do życia, nieufność, uczucia niższości – lista upośledzeń umysłowych jest długa.
Wielu nagle niechętnie chodzi do szkoły i narzeka na ból brzucha. Ich wyniki w nauce spadają, zdolność koncentracji zmniejsza się lub zmieniają się ich zainteresowania. Wiele dzieci niechętnie korzysta z Internetu i zamyka aplikacje. Wyglądają na zrozpaczonych po obejrzeniu smartfona. Jednocześnie, jeśli chodzi o zastraszanie w prawdziwym życiu, łagodne obrażenia, uszkodzone przedmioty i odzież mogą dać rodzicom i nauczycielom wskazówki, co się dzieje. Czasami sprawcy biorą również przedmioty lub pieniądze od ofiary, tak zwany haracz.
Nierzadko zdarza się, że dzieci, które stały się ofiarami zastraszania, blokują pytania i dyskusje na temat zmian behawioralnych lub innych nieprawidłowości. Odwracają kota ogonem, reagują wstydem lub odpowiadają pytaniem na pytanie.
Co mogą zrobić rodzice?
Jeśli dziecko cierpi z powodu cyberprzemocy, rodzice mogą zaoferować swoje wsparcie – jeśli jest zastraszane, a nawet jeśli prześladuje innych. W obu przypadkach sensowne jest poszukiwanie możliwych rozwiązań w rozmowie. Ważne jest, aby zawsze omawiać te tematy z dzieckiem z wyprzedzeniem. Lepiej dmuchać na zimne, niż się później sparzyć.
Moje dziecko jako ofiara-Zbieranie dowodów za pomocą zrzutów ekranu, rejestrowanie wszystkich dostępnych danych, opisujących incydent, takich jak nazwiska lub pseudonimy odpowiedzialnego użytkownika. Ponadto zapisywanie linków do profilu sprawcy i odnośników, jeśli pozwala na to odpowiednia usługa.
-Jeśli hejter jest znany, rodzice powinni poprosić go o usunięcie treści. Czasami nie jest jasne dla tych osób, jak bardzo ranią innych albo udają, że nie wiedzą, że ich krzywdzą.
– Jeśli sprawcy nie usuwają dobrowolnie zawartości, rodzice mogą zażądać tego od operatora, którego dane kontaktowe można znaleźć w sekcji pomocy lub w warunkach użytkowania. W przypadku platform użytkownicy często mogą zgłaszać treść za pomocą przycisku.
-W przypadku poważnych naruszeń rodzice mogą wszcząć postępowanie prawne, w razie potrzeby zasięgnąć porady prawnej i zgłosić policji odpowiedzialnych użytkowników.
Moje dziecko jako sprawca
– Rodzice powinni rozmawiać ze swoim dzieckiem i próbować zrozumieć powody, dla których ujawnia, wyklucza lub obraża innych. Każdy przypadek nękania ma historię wiktymizacji i sprawców. Przyczyną może być niezadowolenie lub poszukiwanie uznania.
– Rodzice mogą zilustrować uczucia ofiary i pokazać, jak niewygodna jest ta sytuacja, aby wzbudzić współczucie u swojego dziecka. Dobrze, jeśli potrafią wyjaśnić jak zachować szacunek w sporach.
– W wielu przypadkach wskazane jest skontaktowanie się z rodzicami innych sprawców grupy i przedyskutowanie sposobu powstrzymania zastraszania.
– Jeśli dziecko nie przestanie znęcać się, nawet jeśli rodzice o to poproszą, mogą oni nałożyć sankcje, takie jak zakaz korzystania z mediów.
Co mówi szwajcarskie prawo?
W Szwajcarii nie ma niezależnego artykułu dotyczącego cyberprzemocy.
Możliwe i typowe przestępstwa, które są spotykane w cybermobbingu, to:
Art. 143 StGB -Nieautoryzowane wejście do systemu przetwarzania danych
Art. 144 ust. 1 -uszkodzenie danych
Art. 156 -Wymuszenie
Art. 173 -Zniesławienie
Art. 174 -Oszczerstwo
Art. 177 -Zniewaga
Art. 179 -Naruszenie tajemnej lub prywatnej sfery przez urządzenia rejestrujące
Art. 179 -Nieautoryzowane nabywanie danych osobowych
Art. 180 -Zagrożenie
Art. 181 -Przymus
Co robi policja?
Jeśli cyberprzemocy w konkretnym przypadku towarzyszy wymuszenie na podstawie art. 156 kodeksu karnego lub przymusu zgodnie z art. 181 KK i policja jest świadoma popełnienia przestępstwa, jest ono ścigane, niezależnie czy ofiara tego chce czy nie. Są to bowiem tak zwane przestępstwa urzędowe.
Inne „lżejsze” przestępstwa popełnione w związku z cyberprzemocą (na przykład zniewaga na podstawie art. 177 kodeksu karnego) są ścigane tylko wtedy, gdy ofiara (lub jego przedstawiciel prawny) złoży skargę na policję. Mówi się tutaj o wykroczeniach związanych z aplikacjami.