Zdigitalizowane dzieci cz.4: Bullying i Mobbing

Bullying, Mobbing i Cybermobbing to terminy, których żaden rodzic nie chce bliżej poznać. Nie chce, z obawy, że to właśnie jego dziecko może być ofiarą lub co gorsze- oprawcą.

Wpis jest czwartą częścią serii o zdigitalizowanych dzieciach. Z racji objętości tematu postanowiłam zająć się najpierw bullyingiem i mobbingiem, a dopiero w następnej części Cybermobbingiem. Jeśli nie czytałaś/eś pierwszej, zajrzyj do części pierwszej, drugiej i trzeciej.

Chociaż terminy bullying i mobbing są często używane zamiennie w krajach niemieckojęzycznych, nie oznaczają tego samego.

Bullying to znęcanie, które odnosi się do powtarzających się i systematycznych naruszeń granic innych uczniów, często słabszych. Gdzie „słabość” odnosi się przede wszystkim do statusu społecznego i powiązań społecznych.

Mobbing zaś to znęcanie się, w którym oprawca nie jest już pojedyńczym sprawcą, ale ataki są przeprowadzane, wzmacniane lub wspierane przez grupę uczniów (lub pracowników).

«Uczeń jest ofiarą, jeśli jest wielokrotnie i przez długi czas narażony na negatywne działania jednego lub więcej innych uczniów.» (Olweus). Definicja ta wskazuje, że zachodzą zarówno działania poszczególnych uczniów, jak i działania grup uczniów.

Mobbing ma na celu wytworzenie wokół ofiary atmosfery zagrożenia, która powoduje wyłączenie z grupy koleżeńskiej lub z życia społecznego.

Do najczęstszych form mobbingu zalicza się:

  • szykanowanie,
  • izolowanie,
  • wyśmiewanie, wyszydzanie,
  • obmawianie, plotki, ubliżanie,
  • szantaż,
  • przemoc fizyczna – popychanie, bójki, zaczepki, wrogie gesty.

Wytyczne organizacji Perspektive Thurgau skutecznie wspierają ten temat i obejmują odpowiedzi na pytania takie, jak:

Dlaczego dochodzi do mobbingu?

Już w najmłodszych klasach, zwłaszcza w pierwszej szkoły podstawowej, gdzie maluchy zmieniają otoczenie, dochodzi do chęci udowodnienia sobie i innym, że „jestem lepszy, silniejszy, bogatszy, mogę więcej“ itp.  W Szwajcarii w czwartej klasie szkoły podstawowej dochodzi do rotacji uczniów i nauczycieli. Dzieci „dostają“ nowego wychowawcę i są mieszane z uczniami innych klas lub szkół. Ta rotacja może również być podstawą mobbingu, ponieważ dziecko chce utrzymać lub zdobyć lepszą pozycję w nowej klasie.

Kto może być ofiarą mobbingu?

Właściwie każde dziecko, które jest trochę „inne“ niż większość: ma inny kolor skóry, włosów, jest za wysokie lub za niskie, inaczej się ubiera i zachowuje. Ofiarami mogą być prymusi, niezdary klasowe, dzieci z widoczną niesprawnością fizyczną bądź intelektualną, a także dzieci ciche, które nie chcą nikomu wchodzić w drogę. Przykładów możnaby wymieniać w nieskończoność.

Kto jest sprawcą mobbingu?

Najczęściej sprawcami mobbingu (mobberami) są dzieci agresywne w stosunku do kolegów i do dorosłych, mające potrzebę dominowania i tyranizowania innych. Są silniejsi zarówno psychicznie jak i fizycznie w porównaniu do swoich ofiar.

Bardzo często grożą, wyszydzają, wyśmiewają się i są prowodyrami wszelkiego rodzaju zaczepek. Są to dzieci o niskiej empatii.
Oprawcami mobbingu są częściej chłopcy niż dziewczynki.*

Dlaczego w ogóle istnieje mobbing?

Daje on ofiarom poczucie wyższości nad słabszymi dziećmi, przyciąga uwagę innych i podwyższa status socjalny w klasie. Niektórym po prostu sprawia przyjemność i jest sposobem na nudę.

Jak rozpoznać mobbing?

Kiedy jesteś zapracowanym rodzicem i spędzasz mało czasu z dzieckiem- rozpoznanie problemu jest bardzo trudne. Dziecko, którego mobbing dotyczy:

-boi się chodzić do szkoły lub na imprezy szkolne

-wygląda na zastraszone, niepewne i nerwowe

-ma mało przyjaciół w klasie i poza nią

-gubi rzeczy i częściej potrzebuje pieniędzy

-przynosi gorsze oceny

-jest socjalnie odizolowane i ma mało kontaktów z rówieśnikami

-szuka kontaktu z dorosłymi, bardziej niż z dziećmi

-śpi źle i dręczą je koszmary

-skarży się na bóle

-ma rany, porwane ubranie i zepsute rzeczy (książki, zabawki).

Jaką pozycję powinien przyjąć rodzic, gdy zauważy, że jego dziecko jest ofiarą lub sprawcą mobbingu?

-wzmocnić pewność siebie dziecka i jego socjalne kompetencje

-być dobrym przykładem

-wyznaczyć granice

-jasno przeciwstawić się przemocy

-współpracować z dzieckiem a nie przeciwko niemu

-poinformować szkołę i zebrać dowody

-nie obwiniać żadnej ze stron

-zgłosić się po profesjonalną pomoc.

Jaką pozycję powinna przyjąć szkoła i nauczyciel?

-Wytworzyć w klasie pełną szacunku atmosferę

-mobbing poruszać jako temat na lekcjach

-jasno przeciwstawić się przeciw przemocy

-ustanowić otwarte i szczere kontakty z uczniami

-prowadzić regularne rozmowy z wychowankami

-informować rodziców

-w konkretnym przypadku porozmawiać z całą klasą

-nie obwiniać żadnej ze stron

-zgłosić przypadek szkolnemu pedagogowi lub poprosić o profesjonalną pomoc w organizacjach ze szkołą współpracujących.

Jeżeli nie wiesz, gdzie zgłosić się z problemem, odwiedź Mutter und Vater Berattung, znajdującego się przy każdej gminie. W moim kantonie jest to Perspektive Thurgau.

*Korzystałam z wykładów Petera Welti Cavegnma, ulotek dostępnych na warsztatach i strony http://perspektive-tg.ch a także ze strony dziecirosna.pl

 

 

Zainspirowałam cię? Zostaw po sobie ślad! Dziękuję :-)

Diese Website verwendet Akismet, um Spam zu reduzieren. Erfahre mehr darüber, wie deine Kommentardaten verarbeitet werden.