Zdigitalizowane dzieci cz.1: Maluchy do 4 roku życia

Przeczytany ostatnio artykuł o 10 letniej dziewczynce Zosi, którą matka oddała do kliniki psychiatrycznej z powodu uzależnienia od internetu- wstrząsnął mną bardzo. Też jestem mamą dziecka w podobnym wieku. Zaczęłam uważniej się przyglądać swojej córce. Nie zauważyłam oznak uzależnienia, ale licho nie śpi. Zapisałam się na warsztaty dla rodziców, organizowane w naszej szkole. Mąż-chociaż na internetach się zna, to jednak srajfona nie posiada (chyba jako jedyny w całej rodzinie, nie licząc kota)- poszedł ze mną.

Wykłady prowadził pan Peter Welti Cavegnm mąż, tata, dziadek i tata zastępczy, pracujący na codzień jako doradca w Perspektive Thurgau. Jest to instytucja, prowadząca różne kursy dla dzieci, rodziców, par i osób uzależnionych. Mieści się ona na terenie kantonu Thurgau, w różnych miastach. W innych kantonach działają podobne organizacje pod innymi nazwami (jeśli potrzebujesz porady zgłoś się do swojej gminy, oni już pokierują cię w odpowiednie miejsce…w Szwajcarii niemieckojęzycznej nazywa się to Mütter- und Vaterberatung).

Właśnie po tych warsztatach doszłam do wniosku, że temat zasługuje na bliższe zapoznanie się, przetłumaczenie i opublikowanie na blogu. Zauważyłam, że w polskich mediach mało jest na temat uzależnień od jakichkolwiek mediów, a głos się podnosi dopiero wtedy, gdy dziecko jest w psychiatryku i jest już za późno.

Serię wpisów o zdigitalizowanych dzieciach postanowiłam podzielić na kilka części, gdyż temat jest rozległy jak stąd do…Afryki. W dzisiejszej, pierwszej części zajmę się maluszkami w wieku do… powiedzmy 4 lat. Gdyż to właśnie dzieci w tym wieku najczęściej „siedzą“ z mamą w domu. Idąc do przedszkola – czyhają już na nie inne „digitalne“ problemy – co będzie tematem następnego wpisu.

Media cyfrowe są częścią naszego codziennego życia i fascynują zarówno dorosłych, jak i dzieci. Średnio użytkownicy telefonów komórkowych patrzą na swoją „komórkę“ około 80 razy dziennie. To zawsze oznacza rozproszenie uwagi.

Zwłaszcza niemowlęta i małe dzieci otrzymują wiele „przypadkowo” z użycia mediów przez rodziców i rodzeństwo. Obrazy – podczas oglądania – już zniewalają maluchy i wiążą je przy telewizorze, komputerze czy telefonie. Nawet jeśli twoje dziecko jest „przymocowane“ do ekranu, nie poradzi sobie z zalewem dźwięków i obrazów, co może szybko doprowadzić do niepokoju i stresu.

Niemowlęta potrzebują opieki, uwagi, bezpieczeństwa i ochrony, zwłaszcza podczas rozwoju w tak młodym wieku, a ich opiekunowie potrzebują niepodzielnej uwagi.

Co jako rodzic możesz zrobić dla swojego dziecka i dla siebie:

1. W obecności twojego dziecka używaj jak najmniej mediów elektronicznych. Twoje dziecko szuka kontaktu wzrokowego z tobą i jest zdezorientowane, jeśli odwrócisz się.
2. Daj swojemu dziecku niepodzielną uwagę podczas posiłków i nie rozpraszaj go telewizją ani telefonem komórkowym.
3.  Kiedy przewijasz swoje dziecko, umieść telefon w innym pokoju. Zaangażuj się. Pobaw się z nim, obejrzyj je i wykorzystaj czas na dialog. Na przewijaku może dojść do wypadku.
4. Nie zajmuj swojego dziecka i nie uspokajaj go włączając mu bajkę na tablecie, telefonie czy telewizorze. Pozwól, by zrobiły to różnorodne doświadczenia sensoryczne. Dla dzieci TV i telefon komórkowy to tylko wizualne doświadczenie.
5. Nie przechowuj telefonu komórkowego w wózku lub łóżeczku. Badania, które mówią o promieniowaniu i działaniu na organizm nie są jeszcze zakończone, choć się wiele o nich mówi.

6. Eksperci mówią, że maksymalny czas, spędzony przed nośnikiem mediów to 15 minut dziennie dla dzieci w wieku 0-2 lata. Starszym dzieciom można go wydłużyć o 15 minut.

Żyjemy w czasach, gdzie bez telefonu czy telewizora- nie da się funkcjonować. Należy jednak ograniczyć ich użytkowanie.

Nie jestem ani psychologiem dziecięcym, ani żadnym ekspertem, ale jestem matką i wiem, że czasem rady innych osób trzeba posłuchać. Kożystałam z wykładów Petera Welti Cavegnma, ulotek dostępnych na warsztatach i strony http://perspektive-tg.ch

Artykuł o Zosi TUTAJ.