Monte San Salvatore

Góra San Salvatore o wysokości 912 m.n.p.m. wznosi się w Lugano/Paradiso. Jest wyjątkowa, legendarna, można powiedzieć. Pochodzi z prehistorycznego morza w środowisku bardzo podobnym do dzisiejszego archipelagu Bahamów. Jego przeszłość zaginęła w ciemności historii.

Na szczycie znajduje się kapliczka, na której dachu znajduje się taras panoramiczny. A sam kościółek ma także ciekawą historię.
W 1213 r. Biskup Como, pan Vallugano, sprzedał swoje posiadłości w Ciona i dawniej zwanej „Bellenio” kapitule San Lorenzo. Już w tym czasie na szczycie znajdowała się mała kaplica poświęcona Świętemu Salvatore (stąd nazwa). Niedługo potem kanonicy S. Lorenzo rozbudowali kaplicę do małego kościoła.

Pierwsze proste przedstawienie kościoła pochodzi z 1414 r. Na pergaminie przechowywanym w archiwum gminy Carona: „Biała góra na niebieskim, zacienionym tle. Na szczycie kościół S. Salvatore z dzwonnicą ”. Z okazji Święta Zmartwychwstania Pańskiego w 1680 r. Kapituła San Lorenzo ofiarowała Kościół i szczyt Arch Bractwu Dobrej Śmierci i Modlitwy.

23 lata później, w 1703 r., Arcybiskupstwo postanowiło zburzyć prosty kościół i zbudować nowy budynek. W następnym roku położono kamień węgielny, aw 1718 r. Prace zostały ukończone. W 1722 r. oddano do użytku poniższy budynek, który służył jako rezydencja i miał piwnicę, a następnie został nazwany „Osteria-Ospizio”.

Historia ostatnich 200 lat jest wymownym świadectwem wielu działań Bractwa i zarządzania kolejką linową, właścicieli lub osób odpowiedzialnych za to miejsce. Obejmowały one na przykład uruchomienie kolejki linowej w dniu 26 marca 1890 r., otwarcie Lightning Research Center w 1943 r. oraz instalację telewizyjnej stacji radiowej PTT w 1969 r. Nie można też zapominać o Muzeum San Salvatore, bardzo interesującym przedsięwzięciu dwóch instytucji w roku 1999.

Oprócz realizacji tych ważnych budynków, Bractwu udało się ulepszyć i upiększyć wyposażenie kościoła. Budowa Wielkiego Żelaznego Krzyża w 1900 r. podkreśliła jego szczególną wartość dla całej społeczności Lugano, dlatego historyczne znaczenie tej góry jest kontynuowane i pielęgnowane przez zarząd kolejki linowej i Bractwo Dobrej Śmierci.

IMG_20191018_110302
W starych pokojach Museo San Salvatore znajduje się bardzo wyjątkowy, nieznany rozdział historii kościoła w Ticino, a zwłaszcza w regionie Lugano.

Szkoła Santa Marta, zbudowana na zamówienie w 1513 roku, nosi dziś nazwę Bractwa Dobrej Śmierci i Modlitwy.

Ubranie członków Bractwa było wykonane z szorstkiego, białego materiału, przewiązanego sznurkiem i kapturem, który całkowicie zakrywał twarz, z wyjątkiem dwóch wgłębień na oczy. Zakładano go, gdy skazanego mężczyznę zaprowadzono na miejsce egzekucji i podczas uroczystych procesji w regionie wokół Lugano. Działania w ciągu stulecia były różnorodne i imponujące. Opierały się nie tylko na wierze, ale na szlachetnych celach humanitarnych, które obejmowały wszelkiego rodzaju pomoc w łagodzeniu cierpienia fizycznego lub duchowego. Szczególny aspekt, ściśle związany z fundacją, należy podkreślić jako fundamentalny: towarzyszenie skazańcom w miejscu egzekucji.

We wspomnianym muzeum do tej pory znajdują się ubrania i relikwie należące do członków bractwa. Oprócz skamieniałości i relikwi muzeum posiada oddzielną salę informującą o badaniach nad burzami. Pewnie z racji stacji radiowej na szczycie.
Na San Salvatore znajduje się także restauracja i plac zabaw dla dzieci. Dookoła wiele tras pieszych jak i wspinaczkowych. Można się tam wdrapać lub wjechać kolejką.
Kolejka linowa znajduje się 500 metrów od zjazdu z autostrady Lugano-South (E-35 / A 2) i pięć minut od dworca kolejowego Paradiso i przystanków autobusowych „Paradiso, Stazione / Scuole” i „Paradiso, Geretta”.

Ze stacji kolejowej Lugano:
Autobusem nr 2 do „Paradiso, Geretta”
Autobus nr 431/434 bis, Paradiso, Stazione / Scuole ”

Z centrum Lugano:
Autobus nr 1 do, Paradiso, Stazione / Scuole ”

Podjazd na szczyt samochodem panoramicznym zajmuje 12 minut. W razie potrzeby można skorzystać z publicznego parkingu w odległości 50 metrów od stacji dolnej.

Pociąg kursuje od marca do listopada od rana do wieczora w 30-minutowych odstępach.

W lecie ostatnia jazda jest o 23:00.

Wszystkie obszary są również dostępne dla osób niepełnosprawnych fizycznie.

Kolej ma długość 1660 metrów i jest podzielona na dwie sekcje o długości 830 m, każda o różnych nachyleniach. Pierwsza sekcja (sekcja 1) ma nachylenie do 37%, a druga (sekcja 2) do 61%. Ze względu na różne nachylenia oba wagony mają różne cechy konstrukcyjne, ale oba mają tę samą pojemność (68 +1 osób) i jadą w przeciwnym kierunku do stacji środkowej tam iz powrotem bez wymijania się.

Od czasu budowy kolejki w lipcu 1888 r. stacja napędowa z maszynownią znajduje się na stacji środkowej, dzięki czemu  można dojechać do niej samochodem.

Tor nie jest zelektryfikowany, a oba pojazdy są połączone pojedynczą stalową liną o długości 1650 metrów i średnicy 33 milimetrów, która napędza kolejkę linową.

Ale dlaczego ludzie w siódmych potach wspinają się na tę górę? Choćby dla takich widoków:
Ceny i rozkład jazdy kolejki można znaleźć na stronie http://www.montesansalvatore.ch
Przypominam, że w kantonie Ticino można wyrobić kartę turysty i otrzymać zniżki. Więcej info TUTAJ. Na dłóższy pobyt może przydać Wam się hotel: TUTAJ.
Żródła: http://www.montesansalvatore.ch, przewodniki regionalne.

Zainspirowałam cię? Zostaw po sobie ślad! Dziękuję :-)

Diese Website verwendet Akismet, um Spam zu reduzieren. Erfahre mehr darüber, wie deine Kommentardaten verarbeitet werden.