Góra San Salvatore o wysokości 912 m.n.p.m. wznosi się w Lugano/Paradiso. Jest wyjątkowa, legendarna, można powiedzieć. Pochodzi z prehistorycznego morza w środowisku bardzo podobnym do dzisiejszego archipelagu Bahamów. Jego przeszłość zaginęła w ciemności historii.
Kolosalny nacisk osadów, które warstwiły się jedna na drugiej, doprowadził do powstania skały dolomitowej San Salvatore.
W rezultacie afrykańska płyta kontynentalna przesunęła się na północ, a około 40 milionów lat temu krawędzie dwóch płyt kontynentalnych spotkały się z wielką siłą i spowodowały wzrost skały na dnie morskim oraz powstanie łańcucha alpejskiego. Podczas tej formacji górskiej Monte San Salvatore powstało z tego morza. Dowód jego morskiego pochodzenia można znaleźć w muzeum, znajdującym się na Górze.
Pierwsze proste przedstawienie kościoła pochodzi z 1414 r. Na pergaminie przechowywanym w archiwum gminy Carona: „Biała góra na niebieskim, zacienionym tle. Na szczycie kościół S. Salvatore z dzwonnicą ”. Z okazji Święta Zmartwychwstania Pańskiego w 1680 r. Kapituła San Lorenzo ofiarowała Kościół i szczyt Arch Bractwu Dobrej Śmierci i Modlitwy.
23 lata później, w 1703 r., Arcybiskupstwo postanowiło zburzyć prosty kościół i zbudować nowy budynek. W następnym roku położono kamień węgielny, aw 1718 r. Prace zostały ukończone. W 1722 r. oddano do użytku poniższy budynek, który służył jako rezydencja i miał piwnicę, a następnie został nazwany „Osteria-Ospizio”.
Historia ostatnich 200 lat jest wymownym świadectwem wielu działań Bractwa i zarządzania kolejką linową, właścicieli lub osób odpowiedzialnych za to miejsce. Obejmowały one na przykład uruchomienie kolejki linowej w dniu 26 marca 1890 r., otwarcie Lightning Research Center w 1943 r. oraz instalację telewizyjnej stacji radiowej PTT w 1969 r. Nie można też zapominać o Muzeum San Salvatore, bardzo interesującym przedsięwzięciu dwóch instytucji w roku 1999.
Oprócz realizacji tych ważnych budynków, Bractwu udało się ulepszyć i upiększyć wyposażenie kościoła. Budowa Wielkiego Żelaznego Krzyża w 1900 r. podkreśliła jego szczególną wartość dla całej społeczności Lugano, dlatego historyczne znaczenie tej góry jest kontynuowane i pielęgnowane przez zarząd kolejki linowej i Bractwo Dobrej Śmierci.
W starych pokojach Museo San Salvatore znajduje się bardzo wyjątkowy, nieznany rozdział historii kościoła w Ticino, a zwłaszcza w regionie Lugano.
Szkoła Santa Marta, zbudowana na zamówienie w 1513 roku, nosi dziś nazwę Bractwa Dobrej Śmierci i Modlitwy.
Ubranie członków Bractwa było wykonane z szorstkiego, białego materiału, przewiązanego sznurkiem i kapturem, który całkowicie zakrywał twarz, z wyjątkiem dwóch wgłębień na oczy. Zakładano go, gdy skazanego mężczyznę zaprowadzono na miejsce egzekucji i podczas uroczystych procesji w regionie wokół Lugano. Działania w ciągu stulecia były różnorodne i imponujące. Opierały się nie tylko na wierze, ale na szlachetnych celach humanitarnych, które obejmowały wszelkiego rodzaju pomoc w łagodzeniu cierpienia fizycznego lub duchowego. Szczególny aspekt, ściśle związany z fundacją, należy podkreślić jako fundamentalny: towarzyszenie skazańcom w miejscu egzekucji.
Ze stacji kolejowej Lugano:
Autobusem nr 2 do „Paradiso, Geretta”
Autobus nr 431/434 bis, Paradiso, Stazione / Scuole ”
Z centrum Lugano:
Autobus nr 1 do, Paradiso, Stazione / Scuole ”
Pociąg kursuje od marca do listopada od rana do wieczora w 30-minutowych odstępach.
W lecie ostatnia jazda jest o 23:00.
Wszystkie obszary są również dostępne dla osób niepełnosprawnych fizycznie.
Od czasu budowy kolejki w lipcu 1888 r. stacja napędowa z maszynownią znajduje się na stacji środkowej, dzięki czemu można dojechać do niej samochodem.
Tor nie jest zelektryfikowany, a oba pojazdy są połączone pojedynczą stalową liną o długości 1650 metrów i średnicy 33 milimetrów, która napędza kolejkę linową.
