Amerykańskie oskary rozdane. Nie obyło się bez kontrowersji. Z nierównościami płci w branży filmowej walczy Nathalie Portman, która założywszy kreacje od Diora, kazała wyszyć na niej nazwiska reżyserek, które zostały pominięte w nominacjach do tej nagrody.
A jak jest w Szwajcarii? Czy kobiety również są pomijane?
Na to pytanie spróbuję Wam dziś odpowiedzieć, przedstawiając firmę, w której rządzą kobiety!
Firma Maximage została założona w 1997 roku jako niezależna firma produkcyjna z siedzibą w Zurychu w Szwajcarii. Producentkami są Brigitte Hofer i Cornelia Seitler. Tak, ta ostatnia to moja szwagierka, o której już pisałam na blogu, a na fejsbukowym funpagu, zapraszałam na premiery jej filmów.
Obie panie są związane z projektami w obszarach rozwoju, finansowania, zarządzania produkcją, postprodukcji i marketingu.
Maximage produkuje filmy dokumentalne i fabularne dla międzynarodowego rynku kinowego i festiwalowego. Współpraca z innowacyjnymi, ciekawskimi i wizjonerskimi autorami i reżyserami zaowocowała nagradzanymi filmami, które zostały z powodzeniem ocenione na rynku międzynarodowym. Firma produkuje filmy, które sprawiają, że włosy stają dęba, łapią za serce i dają do myślenia.
Jednym z atutów Maximage jest sprytne działanie w obszarze niskiego budżetu, podobnie jak ciągłe rozszerzanie sieci międzynarodowych partnerów koprodukcyjnych.
Firma produkuje średnio dwa pełnometrażowe filmy fabularne rocznie, które zdobyły ponad 35 nagród na całym świecie, w tym nagrodę GENIE za „GAMBLING, GODS AND LSD“ Petera Mettlera, nagrodę LOLĘ za „ABOVE AND BELOW“ Nicolasa Steinera oraz pięć szwajcarskich „Quartz“ (nagroda Szwajcarskiej Akademii Filmowej) dla Stefana Schwieterts „ACCORDION TRIBE“ i „HEIMATKLÄNGE“, Steinersa „ABOVE AND BELOW“ oraz „KÖPEK“ i „DU UND ICH“ Esen Isik.
O rozdaniu tych nagród pisałam TUTAJ.
Ale kim są wogóle te dwie kobiety? I czy napewno są tylko dwie?
Cornelia Seitler
Dorastała w Arbon nad Jeziorem Bodeńskim. Po ukończeniu liceum, długich latach nauki i podróży była pracownicą fabryki, rzeźniczką, kelnerką. Zaliczyła pobyt językowy w Paryżu jako Au pair i była guwernantką w Londynie. Ukończyła studia na wydziałach germanistyki i psychologii, by później pracować jako nauczycielka w szkole podstawowej. Była korektorką tekstów, głową zespołu rockowego – co się jakoś nie trzyma kupy, bo w międzyczasie „zaliczyła“ jeszcze pobyt w klasztorze. Chyba właśnie ten pobyt skierował ją na inne tory, gdyż została asystentką produkcji. Sama nakręciła też parę filmów krótkometrażowych, pisała scenariusze i kształciła się na kursach dystrybucji, produkcji i dramaturgii.
Brigitte Hofer
Dorastała w Lucernie nad Jeziorem Czterech Kantonów. Otrzymała solidne szkolenie jako wykwalifikowana pielęgniarka, które okazało się doskonałym tłem dla jej dalszej kariery. Asystent reżysera w Schauspielhaus w Dortmundzie i w wolnych teatrach w Zurychu. Współpracowała z Theaterspektakel Zürich i była reżyserką teatralną w Aarau. Zamieniła jednak teatr na film i została asystentką reżysera ds. Reklamy. Była semestralnym gościem na studiach filmowych w Paryżu, asystentką producenta Roberta Bonera. Po tych doświadczeniach robiła pierwsze własne produkcje filmów krótkometrażowych, by na końcu zdobywać doświadczenie jako asystentka produkcji w różnych firmach.
W 1997 roku panie się w końcu dogadały i oto powstało Maximage!
Po lewej Brigitte, po prawej Cornelia.
Dzięki doświadczeniu i szkoleniom obie są jurorkami i ekspertkami na różnych festiwalach filmowych, zasiadają w komisjach i są członkiniami różnych stowarzyszeń zarówno w Szwajcarii, jak i na świecie.
Firma tak się rozwinęła, że w 2015 jej pokład zasiliła Maya Galluzzi. Jest ona prawą i lewą ręką dziewczyn, opiekuje się biurem i towarzyszy projektom filmowym na wszystkich etapach produkcji, od opracowania do eksploatacji filmu. Po szkoleniu na Ilustratorkę, zajęła się studiowaniem filmów animowanych na HSLU 2009 i nakręciła krótkie filmy poklatkowe. Potem przeszła na prawdziwy film i pracowała w dystrybucji oraz w jednym z ostatnich sklepów wideo w Zurychu (Videotheke).
Maximage ceni sobie kobiecą rękę, dlatego od paru lat współpracuje z Esen Isik– szwajcarsko-turecką reżyserką i scenarzystką, mieszkającą w Zurychu. Sama Esen jest laureatką paru międzynarodowych nagród, głównie za filmy krótkometrażowe, ale także za film „Du und ich“ i „Köpek“.
Jeżeli Esen to i Beren Tuna. Aktorka i reżyserka. Urodziła się w Turcji, wychowała w Niemczech, a teraz mieszka również w Zurychu.
Wszystkie razem wypuściły drugi film długometrażowy w zeszłym roku: Al-Shafaq – Wenn der Himmel sich spaltet. Trailer można obejrzeć TU.
Nominacje Szwajcarskiej Akademii Filmowej są już znane od kilku dni. Al-Shafaq dostał tylko dwie, choć myślę, że zasługuje na więcej. Film jest dosyć ciężki i oglądać go mogą osoby powyżej 14 roku życia. Ukazane są losy dwóch chłopaków. Jednemu rodzina ginie w wojnie w Syrii, drugi, mieszkający w Niemczech, zainspirowany jest dżihadem. Po między nimi ojciec, który czuje się bezsilny. Czyli temat jak najbardziej na topie. Niestety, niedoceniony!
Al-Shafaq nominowany został w kategorii Najlepszej kamery i Najlepszej aktorki (Beren Tuna).
Rozdanie nagród Szwajcarskiej Akademii Filmowej już w marcu, więc trzymam kciuki.
Lista wszystkich nominacji TUTAJ.
A teraz jeszcze jeden nius z babskiego frontu, o którym dowiedziałam się w niedzielę w rozmowie z Cornelią.
Na jesieni do kin wejdzie nowa produkcja kobiet o…kobietach! „Amazonen einer GrossStadt“ w reżyserii Thaïs Odermatt to opowieść o kobietach (auslanderkach), walczących o „swoje“ w wielkim mieście, jakim jest Berlin. Czy to boxerka, fotografka, czy lesbijska Djane- każda z nich chce być akceptowana przez społeczeństwo i pokazuje swoją własną kobiecość…
Nie zdradzę szczegółów, choć znam już cały scenariusz, ale zapewniam, że będzie warto obejrzeć ten film.
Całą videotekę można obejrzeć na stronie http://www.maximage.ch
Warto także zaglądać na facebooka. Dziewczyny na funpage robią czasem fajne projekty, jak 3 lata temu, kiedy kręciły „Looking like my Mother“. Te, które wrzuciły zdjęcie z mamami lub córkami (jak ja), zostały ambadadorkami filmu. Profitem było zaproszenie na premierę.
Zdjęcia mam i córek można zobaczyć TU.
Źródła: Maximage, Wikipedia, Filmakademie.ch
Przyjemnego oglądania 🙂